Thank you pak cik mekanik…

Rasa gembira tak gembira sebab telah di kejutkan oleh call dari pak cik mekanik kampus. Pak cik saya baru nak tidur nyenyak, eh boleh pulak buat lawak cakap aku tak pergi class boleh juga cakap nak jual motor aku tu. Alahai pak cik, tu satu-satunya harta yang saya ada buat masa ni, jangan la buat apa-apa kat motor tu. But thank you ye pak cik. Rasa lega sikit sebab motor saya dah siap di baiki dan harganya pun ok, jauh dari expected. Lega. Boleh beli baju raya. Esok dah boleh pergi ambil motor kat workshop, tapu macam malu pula dah kantoi tidur petang. Yes! Lepas ni dah boleh memulakan balik aktiviti dulu-dulu. Tapi ingat pesan mama, kalau boleh malam-malam waktu magrib, lepas magrib jangan keluar pergi mana-mana. Tapi mama, kalau ada hal juga terpaksa juga keluar. Bukan saja-saja pun nak keluar. Next week dah boleh turun class. Walau pun belum sembuh sepenuhnya tapi dah semangat nak turun. Moga-moga di permudahkan urusan ku ini. Report dah start buat, and the spoil one kena buat in English sekali. Mak ai, kalau nak submit dekat persatuan kena buat in English juga ke? Macam senang, tapi malas sangat. Sekarang ni tengah pening untuk social work pula. Susahkan hidup ni. Tapi kata Yana and Nur “tak pe Wani, nanti Wani dapat experience dari semua tu” .kawan-kawan sebelum nak dapat pengalaman tu, banyak pula halangan yang kena lalui, that is the things that I don’t ever like. Tapi apa pun setiap kesusahan pasti ada kesenangan di sebaliknya.